Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Κι όλα των άλλων



Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν ήταν
δικό μου: όλο βολόδερνα στους δρόμους:
τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε:
έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα.

Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια,
τούνελ κατοικημένα απ' το φεγγάρι,
στέγαστρα άπονα που αποχαιρετιόνταν,
ερωτήσεις που επέμεναν στην άμμο.

Βουβά ήταν όλα, πεθαμένα κι άδεια,
πεσμένα, ξεπεσμένα κι αφημένα,
ήταν αναλλοτρίωτα όλα ξένα,

όλα ήταν κανενός κι όλα των άλλων,
ώσπου η φτώχεια σου κι ώσπου η ομορφιά σου
γεμίσαν το φθινόπωρο με δώρα.

Πάμπλο Νερούδα, Εκατό ερωτικά σονέτα, μτφρ. Ηλία Ματθαίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου